اختراع اخير مربوط به دانه هايي از كوپليمر استايرن/ متيل متاكريلات با نسبت هاي 40 به 60 تا 25 به 75 از استايرن به متيل متاكريلات است كه قابليت فوم شدن در اثر افزايش دما و يا كاهش فشار را دارند. پليمريزاسيون در دو مرحله دماي پايين و دما بالا انجام مي پذيرد. دماي پليمريزاسيون مرحله اول در مقايسه با بيشتر فرايندهاي تجاري توليد پلي استايرن بواسطه پخش قسمت اعظم انرژي آزاد شده بوسيله فرايند پايين مي باشد. دماي ترجيحي براي پليمريزاسيون مرحله اول بين 60 تا 80 و مرحله دوم 110 تا 125 درجه سانتيگراد مي باشد. تزريق عامل فوم كننده در مرحله دوم پليمريزاسيون انجام مي گيرد. نسبت بالايي از آب به استايرن نيز استفاده مي شود. نسبت آب به استايرن در اختراع اخير از حدود 45: 55 تا 30: 70 قسمت وزني آب به استايرن تغيير مي كند. از يك مقدار بالايي از تري كلسيم فسفات (TCP) در مقايسه با سوسپانسيونهاي پلي استايرن در اين فرآيند استفاده مي شود. محدود مناسب TCP در حدود 0/3 تا 1% وزني براساس آب مورد استفاده مي باشد. مقدار عامل فوم كننده مورد استفاده در حدود 5 الي 15% وزني منومرها مي باشد.